Wokkels, kromme kasten, wenteltrappen, horloges waarop tijdsaanduidingen hinderlijke bijzaken zijn. Dingen zonder twist vinden we saai. Op een gewone stoel zitten, wat is daar nou leuk aan. En een schroef dan, met zijn betoverende cilindervormige of conische spiraalwerk? Ja, die is wel gaaf maar niet spannend. Geen timmerman die eerst een ode brengt aan de schoonheid van de verlopende of gelijkblijvend schroefdraad voordat hij een schroef het houtwerk indrijft.

Door de 3D-printer gaat dat drastisch veranderen. Een schroef met varkenskop of in de kop het eerste couplet van ‘Het kuikentje Piep’ gegraveerd, u zegt het maar. Het ontwerpen en fabriceren van zo’n futuristische schroef is straks de normaalste zaak van de wereld.

 

Scheel schuimgebak, frivole fietsvelgjes of een zuinig zonnepaneeltje? Fluitje van een cent. Tekeningetje maken en, naar gelang de behoeften, scharreleieren, aluminiumsoep of zand in de printer kieperen, en klaar is Kees.

Het enthousiaste gejuich heeft wel wat driedimensionale trekjes. Geen gezwam in de ruimte weliswaar maar wel iets evangelisch. Doet denken aan de tijd dat er computers kwamen voor Jan en Alleman, en voor Kees. Koffiedikkijkers voorzagen de ineenstorting van de papierindustrie. Maar zoals wel eerder in de geschiedenis, bleek weer eens dat niets zo moeilijk is als voorspellen, vooral waar het de toekomst betreft. Zelfs het meest dynamische oerbos moest het afleggen tegen de wildgroei der A-4tjes na de intrede van alle die snelle rekenapparaten.

 

Wat helpt om voor dit technische hoogstandje ruimte te scheppen binnen de oneindigheid van ons brein, is om naar 3D-printers te kijken als naar een kleurenprinter: een knap gemechaniseerde collectie kleurpotloden. Versimpelen. Dan ontstaan vanzelf beelden van bouwbedrijven die bij groothandels geen doosjes met schroeven meer kopen. Maar direct bij de fabrikant printers bestellen die rechtstreeks op de bouwplaats moeten worden afgeleverd, inclusief onderhoudscontract, plus het ijzelvijlsel waaruit de schroeven worden gedraaid. Of cellulosepatronen voor het printen van plankjes op maat, in de soorten: eiken, grenen of kersen.

 

De logistieke consequenties van dat innovatieve klutsen laten zich raden. Als vlaaien voortaan door de jarige zelf in de personeelskantine worden geprint, televisietoestellen de vorm aannemen van een voetbal en bedovertrekken in kleur, beeld en tekst met de aller persoonlijkste expressie van hun slaper worden bedrukt door een mini-printer, thuis, waar je bijstaat. Ja, dan verandert er wat. En die schroeven? Ach, misschien blijven die wel grotendeels hetzelfde.

 

De 3D-printer gaat voor de industrie de karweitjes opknappen die keukenmachines in onze huishoudens doen. Op grond van deze toekomstprojectie verklaar ik bij deze
de uitspraak dat we ‘een roerei niet kunnen ontroeren’, als achterhaald.

 

Casper Jansen