Een naakt meisje op de rug van een rennende stier. Zoiets zie je niet dagelijks. Klopt, want anders had ons continent ook geen Europa geheten. Zat zo: er was eens een prinses die Europa heette. Weer iets anders dan Anouk of Jade zullen haar ouders hebben gedacht. Dat prinsesje woonde in wat wij tegenwoordig Libanon noemen. Op zekere dag speelde zij met vriendinnetjes op het strand. Beetje zonnebaden, beetje zwemmen, beetje giechelen, stel ik me zo voor. Alleen was toen de bikini nog niet uitgevonden. Dus zwommen ze in hun blootje. Eigenlijk net als twintig jaar geleden bij ons, toen dat een tijdje mode was. Alleen deden toen ook dames van gevorderde leeftijd eraan mee. Ook zij die beter hadden moeten weten. Het valt daarom te begrijpen dat het kunststukje van de ontvoering van Europa door de Griekse oppergod Zeus niet nog eens op onze vaderlandse stranden is herhaald. Terwijl zijn succes, de eerste keer, daar toch alle aanleiding toe gaf.

Om in het bezit te komen van de prille kleinoden van het meisje, besloot hij zich anders voor te doen dan wie hij was. Niets bijzonders zou je zeggen, want daar zijn mensen ook heel goed in. Maar wat wij niet kunnen, en Zeus wel, is van gedaante veranderen. In een zwaan of een zucht ziedende zee, bijvoorbeeld. In dit geval kwam hij als stier het strand opgewandeld en begon de prinses kopjes te geven. Begeesterd door die avances, kroop ze al knuffelden op zijn rug. Daar had de verleider op gewacht. Als de wiedeweerga sprong in zee en zwom met het vrachtje op zijn rug in één ruk door naar Kreta. Sedert die kidnapping heet ons ganse continent naar die argeloze prinses.

 

Toen bekend werd dat er een nieuw 5-eurobiljet in omloop wordt gebracht, had ik eigenlijk verwacht dat er afbeelding op zou staan van een bloot vrouwtje, verschrikt grijpend in de manen van een crawlende stier. Met in diens ogen een blik waarin te lezen valt dat kunstmatige inseminatie zo ongeveer het laatste is waar hij aan denkt. Echter, niets van dat alles. Veel geneuzel over slijtvastheid en een cijfer dat van smaragdgroen naar donkerblauw verandert. En dat terwijl de Europese economie het toch moet hebben van de export en de daarmee verbonden logistiek. Wat was dan mooier geweest dan een eurobiljet waarmee bij elke transactie viriel en gratis wordt verkondigd dat Europa nog steeds de supply chain kampioen is. En qua modaliteiten en vindingrijkheid, net als Zeus, ons mannetje staan.

Casper Jansen