“Geluk is: ‘andere mensen’. Kortere omschrijving is er niet”. De man aan wie ik dat vertelde, keek me aan alsof ik een deurwaarder was die had gezegd dat hij zijn magazijn kwam leeghalen. “Meen je niet, Casper” riep hij uit. “Absoluut” antwoordde ik vol vuur. “Met andere mensen bedoel je mijn secretaresse die altijd vergeet belangrijke e-mails door te sturen. Ook heb je het, als ik het goed begrijp, over mijn tante die testamentair haar geld heeft vermaakt aan een stichting die op oudejaarsavond koude- en warme buffetten organiseert voor honden die bang zijn voor knallen. En onder die categorie schaar je tevens mijn haatklant die me regelmatig het bloed onder de nagels vandaan treitert” stelde hij vast. Ik knikte beamend, zij het wat minder zeker van mijn zaak.
“Onbegrijpelijk” ging hij verder. “Je gelooft het misschien niet, maar zodra ik het kantoor van die man binnenstap, voel ik de laatste druppels adrenaline door de zwanenhals van mijn geestelijke gootsteenpijp gorgelen. Zo’n kerel is dat. Het ontbreekt er nog maar aan dat er boven zijn deur een bord hangt waarop staat: ‘Wie hier binnentreedt, laat alle hoop varen’. Je reinste hel!”
“Sartre, hé” mompelde ik, in een poging zijn existentiële ontboezemingen filosofisch te duiden.
“Nee, nee. Hij heet Van de Palen. Lodewijk van de Palen. Jeetje, wat een diabolische gluiperd is dat. Als oprechte vriend zeg ik je: onthoud die naam. Mijd die vent”.
Ik moet eerlijk bekennen dat toen ik hoorde dat andere mensen mijn geluksbron vormden, ook enigszins verrast was. Betekende dit dat ik een deel van mijn netwerk moest opdoeken en inruilen voor een stel amices waarvan ik meer heil verwachtte. vroeg ik me af. Rigoureus ont-vrienden. Maar dan zonder die heerlijke beschermende internetafstandelijkheid. Hoe doe je zoiets?
Laat ik het zo zeggen: heeft u met Valentijn geen kaartje ontvangen? Dan weet u hoe laat het is. Niks zo veelzeggend als geen bericht. Beetje laf? Wat had u dan gewild? Een uitnodiging om eens langs te komen. Voor een goed gesprek waarin uw intrinsieke bijdrage wordt uitgemeten aan het geluksgevoel van deze of gene; of beter gezegd: het gebrek eraan? Wat had dat moeten opleveren? Een herkansing soms?
Opeens had ik het door. Wie het heeft over ‘andere mensen’ heeft het eigenlijk gewoon over zichzelf. Wees eerlijk, iedereen kan voor de ander toch de hel op aarde zijn. Bulldozeren over andermans emoties, focussen op eigen geweldenaarschap, personeel onderbetalen, bonussengraaien, ja zeggen en nee doen. Herkenbaar? Er bestaan helemaal geen aparte categorieën. Het is één pot nat.
Die andere mensen, zijn wij ook.
Succes met uw (organisatie)ontwikkeling!
Casper Jansen
Share your thoughts