Vintage conceptual illustration of „time is running out“

 

Het beste reisadvies om zonder haperingen van hier naar Moskou te komen, kreeg ik van Willem-Alexander en Maxima; zij het via een omweg. Je moet er gewoon koning en koningin voor worden. Nu zijn mijn ambities niet gering maar hoe ik dat voor mekaar moet krijgen, geen idee! Dus hou ik het maar bij de uitdagingen van de supply chain. Compleet zonder gêne want in dat metier hoef je niet olijk in koek te happen of jolig met oranje wc – potten te smijten. Hoogstens moet je ze vervoeren. Waarmee overigens niet onder stoelen of banken gestoken wil zijn dat ik over de route die het koningspaar deze week aflegde, van vliegveld Vnukovo naar het Kremlin, minstens 10 keer zo lang doe. En erger nog. Waar het koningspaar waarschijnlijk het laatste werkbezoek volbracht, doe ik het tweewekelijks. Inclusief de vermorste tijd. Een bedenkelijke expertise die ik deze week evenwel bevestigd zag door het bericht dat mijn woonplaats Nijmegen en werkplaats Moskou topscorer zijn op de lijst van opgestopte en volgepropte steden. Ben ik mooi klaar mee!

 

‘Hoe sneller we ons verplaatsen, hoe meer tijd er is om ergens te verblijven’ zeggen ze. Maar gek genoeg levert het omgekeerde hetzelfde  resultaat op. Als ik naar Moskou ga, heb ik tegenwoordig de grootste moeite Nijmegen uit te komen. Ben ik eenmaal in Rusland gearriveerd dan kost het zeeën van tijd om Moskou binnen te komen. Onderweg bevind ik me in een soort tussentijd. Een limbo waarin ik de tijd probeer te doden met de verpozing die de media ons plegen te bieden. Geestelijk in de file. Vreemd eigenlijk want om me heen vindt vrijwel iedereen dat de tijd steeds sneller gaat. Daardoor denken we dat we er steeds minder van hebben. Zo berekend, hou ik meer tijd over naarmate ik later op mijn werkadres verschijn. Deze redenering volgende, verlies ik geen tijd maar krijg ik ‘t erbij. Kruiptijd wordt zo gesublimeerde verveling die ruimte schept voor het besef dat elke seconde die voor ons ligt, er nooit eerder is geweest, en dus nieuw is. Tijd die je jezelf cadeau doet zonder exact te weten wat er in het pakje zit. Misschien ploppen er wilde ideeën uit. Een verjongingskuur voor je bedrijf. Of een lichtje waardoor dat je opeens ziet hoe hetzelfde voortaan best anders kan worden gedaan.

 

Van die strijd tussen kloktijd en innerlijke tijd heeft het koninklijk paar geen last. Het protocol gunt ze er de tijd niet voor. Die tijd krijg ik wel. Iedere maand. Als een belastingvrije bonus die je tegenwoordig alleen nog krijgt bij Koninklijk Besluit.

 

Casper Jansen