Nederlandse bedrijven innoveren weer meer. Behalve de sectoren agrofood en logistiek, die missen de boot. Daar voelen ze zich minder gedwongen op zoek te gaan naar nieuwe markten en nieuwe producten. Raar, want allebei gepromoveerd tot topsectoren. Ze investeren nog wel in het verbeteren van bestaande markten maar nieuwe bestormen, ho maar! Komt doordat bedrijven in productie, handel en logistiek vaak nog traditioneel worden gerund. De baas denkt uit hoe het moet, en wat ze op de werkvloer denken, moeten ze daar maar weten.
Bazen geven liever geld uit aan technologische nouveautés. Wat ze vergeten, is dat dit soort kennis pas rendeert na te zijn verbonden met het vakmanschap van medewerkers. Zonder die connectie wordt de pas naar de kassa automatisch afgesloten. En we weten van bergbeklimmers wat er op de top gebeurt als ze de doorgang naar beneden niet meer kunnen vinden, dan vriezen ze dood.
Bedrijven die kennis, kunde en kassa – 3 K’s – in een innovatiestudio samen brengen, scheppen zo hun eigen ideeën voor nieuwe producten of nieuwe markten.
Charme van zo’n innovatiestudio is dat niemand precies weet hoe het eraan toegaat. Beetje gek, misschien. Maar elke gekte heeft zo z’n systeem. Eentje die lekker werkt bij innovatiesessies, is de drie groepenindeling. Met deskundigen die alles weten over hun eigen vakgebied. Collega’s, relaties of zelfs klanten die er minder verstand van hebben maar wel een belang. En kunstenaars of andere onconventioneel denkende buitenstaanders die ontregelende vragen te stellen waardoor frisse blikken ontstaan.
Associaties kunnen ook vindingrijk zijn. Als doorgevers van ideeën waarvan je niet eens wist dat je ze had. Leuk, dat associëren. Zo bedachten we laatst voor een fabrikant van badaccessoires een innovatieve douchekop. Een tuinkabouter werd op tafel gezet met de uitnodiging: associëren maar! En zie, daar marcheerden zingende dwergen uit de film Sneeuwwitje voorbij, kropen kaboutertjes ’s nachts onder tegels vandaan om karweitjes op te knappen en woelden allerhande goeiige of kwaadsappige griezels onze fantasie om. De bijbehorende woorden schreven we op een schoolbord en van daaruit werkten we naar de opdracht toe.
Resultaat: een geperforeerde tegel in het badkamerplafond, voorzien van een ingenieus mechanisme, waardoor op de badgast een emulsie van water en shampoo neerdaalde die tegelijkertijd een zingend geluid voortbracht. Raakte de zeep op dan waarschuwde de douchetegel door allengs valser te zingen. Gat in de markt.
Dus! Kraak de Code van de Kabouters. Daar word je groter van.
Casper Jansen
Share your thoughts