Die vuurwerkdiscussie, die voeren we helemaal verkeerd. Als we niet uitkijken, dan gaat het met de knallers dezelfde kant op als met Zwarte Piet. Dan gooien we het kind met het badwater weg. Om het even welke huidskleur de kleine heeft.

Komt doordat we niet tegen de knallen zijn maar tegen de ongelukken. Terecht. Vuurwerk gevaarlijk? Hartstikke! Ben je een rund als je met vuurwerk stunt? Nee, dan ben je een hele kudde koeien, stieren en ossen.

Daarom dient er wat te veranderen. Wat je het meeste hoort, is dat de gemeentelijke overheid ons collectief knallend over de drempel moet helpen. Een nogal bizar idee. Om diverse redenen. Ambtelijk vuurwerk. Misschien gek, maar het kost me moeite me daarvan een voorstelling te maken. Dan gaat er met elke vuurpijl een emmer water mee omhoog. Het schuurt tevens met het adagium van de terugtredende overheid. Kijk maar eens door uw oogwimpers naar de participerende samenleving; klopt niet. Als iedereen mee moet doen, dan past het bij onze zorgplicht dat de kinderen voor hun vader of moeder in de recreatiezaal van het bejaardenhuis een vuurwerkshow verzorgen. Wat eerder een pleidooi lijkt voor handhaving dan voor afschaffing van de huidige vuurwerkterreur.

Moeten we alles dus maar bij het oude laten. Hoeft niet!

Wie iets met succes wil veranderen, moet een alternatief bieden; dat is bekend. Mijn voorstel: wel het vuurwerk afschaffen maar niet de knal, Ik zie voor me hoe in 2017 – men moet ambitieus zijn – de inwoners van een gemeente zich op oudejaarsavond op het plein bij gemeentehuis, raadhuis of stadskantoor verzamelen met een fles bubbeltjeswijn onder de arm. Champagne, Cava, Sekt. Prosecco, kinderchampagne of bruistablet. Naar draagkracht. Kunnen de enquêteurs van het Sociaal – Cultureel Planbureau meteen zien hoe groot de kloof in de samenleving is. Maar dit terzijde.

En dan om middernacht één saamhorige honderdenmalen versterkte PLOP. En daarna in opperste verrukking luisteren naar die miljoenen bruisende bubbeltjes; het geluid dat belletjes maken als ze kapot knallen.

Nu hoor ik u denken dat dit het probleem niet oplost. Misschien minder blinde ogen en honderd procent intacte handen, maar meer levercirrose, comazuipertjes, trommelvliesletsel en boetes voor rijden onder invloed. Waarin zit ‘m dan de winst?

….Zeker nooit naar de finale van een autorace gekeken. Je mag nog blij zijn als er een vingerhoedje vol op de bodem achterblijft.

Waar het mij omgaat, is het samen luisteren. Eerst naar de collectieve knal en dan sssst naar de barstende belletjes in de individuele flessen. Ik beluister daarin een energieke feestelijke expressie van ons voornemen om in het nieuwe jaar eens heel goed naar elkaar te luisteren, voor de verandering.

En nu ik dit zo schrijf, denk ik: Ach, daarmee hoeven we eigenlijk niet tot 2017 te wachten! Kan morgen al. Toch?

Een luisterrijk 2016 toegewenst!

Casper Jansen