Staat winkelen gelijk aan boodschappen doen? Om die vraag draaide het vorige week na de bekendmaking van AH dat de klant niet meer perse de winkel in hoeft. Ergens buiten staat desgewenst een kratje klaar. Vakkenvullers vullen voortaan worden kratten. Het klantenprofiel van die ‘hem’ is de man die na gedane zaken langs het afhaalpunt racet om de digitaal bestelde kruidenierswaren op te halen. Een gemaksbonus voor mannen die niet van winkelen houden. Dat beeld van de supermarkthatende man is de schuld van marktonderzoekers die te weinig rekening hielden met de drie fases die winkelende mannen doormaken. De eerste is die van de ontkenning. Waarom in hemelsnaam op het drukste tijdstip van de dag, moppert hij steevast. Voor de goede orde, dat tijdstip is niet gekoppeld aan de gevreesde superfiles voor de kassa op notoire winkeluren maar aan elk tijdstip waarop hij van zijn vrouw meemoet. Zijn gemoedstoestand wordt er niet beter op als hij vervolgens wordt staande gehouden door onwillige winkelwagenwielen en een enquêteur die zijn koopgedrag wil peilen. De hoogte van de zuurgraad van ’s mans antwoorden laat zich raden. Had de marktonderzoeker de nukkige geënquêteerde in de winkelpaden geobserveerd, dan was hij getuige geweest van een opmerkelijke transformatie; van weerspannige koetsier op de bok van een winkelkar naar vastberaden menner van een allengs gevulder rakende koopcalèche. De tweede fase. Gretig tastend naar gekonfijte artisjokkenbodems, aandachtig een kaasje uit een onbekende polder besnuffelend, bijna liefdevol een Birmese spies met gemarineerde bokkenballetjes en junglegarnalen tegen het draadwerk vleiend en nog even die wijn uit de aanbieding aan zijn aankopen toevoegend. Tijdens de derde fase komt de man erachter dat zijn echtgenote,terwijl hij in vervoering voor een mondwaterende chipolatapudding stond, enkele lekkernijen in de schappen heeft teruggelegd, ter bescherming van het huishoudbudget. Niet het ideale moment voor een evenwichtig enquêteresultaat.
Deze consumentenman zal achter zijn tablet de hedonistische verleidingen van de winkelomgeving node missen. Na de inlegkruisjes en de jonge kaas zal een megazak wokkels zijn ultieme genietimpuls worden. En wat die fazant in kersenroomsaus betreft: ‘Acht, fazant, laat maar!’ Misschien als hij bij dat afhaalpunt zijn kostuum had kunnen inleveren voor de stomerij, dan was dat een pluspunt geweest waardoor die fazant misschien ook nog wel in het digitale winkelwagentje zou zijn beland.
Met de afhaalservice haakt AH trendy in op het bezuinigingsregime dat de regering ons oplegt. En op de behoefte aan gemak bij de drukke, mobiele consument. Echt handig zal het overigens pas worden als er één afhaalpunt komt voor al die verschillende webwinkels waar we shoppen. Nu nog toekomstmuziek. Maar wel broodnodig. Ook voor een gezonde exploitatie van deze nieuwe logistieke dienst. Reken maar!
Casper Jansen