Laatst las ik over iemand die acht Ferrari’s had, allemaal rood. Ketenbewust als ik ben, vroeg ik me af hoe je dat doet, in acht van die bolides rijden. Maak je een dagrooster en deel je ze in per werkdag,met twee op zaterdag en zondag. Of per maand. En rij je de resterende vier maanden gewoon in een Rolls Royce. Al zal dat waarschijnlijk geen rode zijn; misschien een tikje té!
Eerlijk gezegd, vermoed ik dat zo’n iemand er elke dag in wil rijden, in alle acht. Immers, in alle auto’s kan je rijden maar in sommige wil je ook gezien worden. Zie ik dat goed, dan verandert zo’n wagenpark opeens in een lastige logistieke kluwen; met alle alarmlichten op rood. Want hoe organiseer je zoiets? Poot je er om de zoveel kilometer eentje neer zodat je kan overstappen? En ga je dan, nadat je ze allemaal hebt gehad, op de terugweg weer hetzelfde rijtje af? Kan!
Blijft de vraag hoe die auto’s op die P&R – punten terechtkomen. Wie parkeert ze daar en wie haalt ze weer op? Of blijven ze er staan? Wie bewaakt ze dan? Of is er een garage? Wie wast ze? Zit er genoeg benzine in of lurken ze hybride aan zo’n elektrisch paaltje? Kortom, een pikant logistiek vraagstuk dat in weinig verschilt van de ketenproblemen waarmee bedrijven kampen. De zaken gaan goed en dus wordt er uitgebreid. Mensen erbij. Afdelingen vergroot of verkleind. Handelingen opgeknipt of geïntegreerd. Nieuwe software, nieuwe hardware. Er wordt getransformeerd dat het een lieve lust is. De bedrijfsketen verandert waar je bij staat. Alleen, je ziet het niet want door het enthousiasme blijft er geen energie meer over om te controleren of die oude en nieuwe schakels nog wel haperingloos in de rest van de keten passen. Zo niet, dan blijkt al spoedig dat er weliswaar prachtige ‘Ferrari’s’ zijn aangeschaft maar dat niemand weet waar ze staan of wanneer ze de weg op mogen. Het overzicht ontbreekt.
Doet me denken aan die pizzabakker die sneller dan snel hete superbrosse pizza’s wilde thuisbezorgen. Nou, die lustten de klanten wel. Dus schafte hij rode Ferrari’s aan omdat die kleur zo prima bij pizza’s paste. Maar vooral omdat die auto’s, als bestelauto, ontiegelijk veel sneller gaan dan de bromfietsen van de concurrent. Qua leversnelheid van zijn product had ie natuurlijk een punt. Maar zelfs bij ogenschijnlijk zoiets simpels als een pizzaleverantie draait het niet om één punt maar om de hele pizza. Wie niet bereid is op alle punten in de keten te scoren, krijgt uiteindelijk kille rode cijfers geserveerd.
Casper Jansen.