Een handeltje in creativiteit zou mooi zijn, schaars goedje tenslotte. Maar het is maar goed dat ik er niet aan ben begonnen want creativiteit schijnt zo goed als gratis te zijn. Er zijn al heel wat pogingen ondernomen om de bronnen van creativiteit te ontdekken. Boeddhistische monnik worden of zeilmeisje. Een week lang met een stel mannen door een verlaten berggebied trekken, schijnt ook de creativiteit te bevorderen. Geen vrouwen, geen contacten met de buitenwereld, geen onzin. Ruimte in je knar krijg je ervan. Waarom dit wel voor mannen en niet voor vrouwen zou werken, blijft een geheim dat jaloers door de reisindustrie wordt bewaakt. Geen geouwehoer over voetbal, geen modeglossy’s, geen chef die aan je frunnikt. Ruimte voor je eigen lichaam, als je daar als vrouw geen verlichte geest van krijgt, van wat dan wel?
Maar het kan ook gewoon onder de douche. Nog gratis ook want het waterleidingbedrijf berekent geen opslag voor creatieve gedachten die door toedoen van hun product worden opgedaan. Schijnt te komen doordat de badcel een van de weinige plekken is waar we van top tot teen onszelf zijn. Behalve zepen en zingen is er niets wat de geest verhindert vrij te stromen. Volgens wetenschappers zetelt onze creativiteit dan ook niet op een verheven troon in ons brein maar ontstaat zij wanneer in onze hersenen ruimte ontstaat voor het leggen van nieuwe verbindingen tussen allerlei delen van ons geheugen. Relaxte neurotransmitters hebben we nodig.
Massaal onder de douche volstaat echter niet. Er is nog een voorwaarde. Niet alleen kleren uit, ook de sluier die we zelf na dagen van hard denken over ons brein hebben gedrapeerd, moet weg. Pas als alle onbelangrijke informatie kan ontsnappen, ontstaat er ruimte voor nieuwe transacties tussen de overgebleven kennisbrokjes. Die schoonmaak gebeurt grotendeels ’s nachts. Springen we vervolgens de volgende ochtend onder de douche, dan werken onze hersenen als een gigantische douchekop waaruit door elk gaatje nieuwe gedachten stromen.
Fiets je daarna ook nog filevrij naar je klant dan kan vrijwel niets het krijgen van een lumineus idee nog in de weg staan. Zo valt het me altijd op dat elke tegemoetkomende fietser mij omwolkt met een briesje parfum of aftershave. Jammer want eenmaal op de werkplek gearriveerd, zijn die aroma’s vervlogen. De reukwaterindustrie is dus nog meer windhandel dan ik dacht. Beter is het op de werkplek geurverstuivers te plaatsen. Heeft iedereen er de hele dag wat aan.
Is zo’n geurspoor ook nog speciaal voor het bedrijf samengesteld dan wordt er aan relatiemanagement een aangename zintuiglijke dimensie toegevoegd.
Casper Jansen
Share your thoughts