Goedkoop inkopen en duur verkopen. Noemt de koopman hoogste wijsheid. Oudere lieden hebben ook geleerd dat goedkope dingen vaak de duurste zijn.
Uit: Rijmpje van de koopman.
De leden van het handelshuis Polo in Venetië waren uithuizige types. Moest ook wel want zij hielden niet alleen kantoor in de lagunestad maar hadden ook kantoren en magazijnen aan de Bosporus en in Zwarte Zeehavens. Dus gingen ze regelmatig op dienstreis. Na een paar jaar in de Byzantijnse keizerstad, vertrokken twee van hen, de broers Niccolo en Maffeo Polo, in 1260 naar het verre oosten. Ze wilden naar Xanadu. Naar het hof van de Grote Khan die heerste over bijna alle landen die grensden aan hun vertrouwde werkgebied. Ze hadden geen idee hoelang de reis zou duren en wat hun onderweg te wachten stond.
De Grote Khan was de kleinzoon van Dzjenghis Khan, de Mongoolse veroveraar die, na eerst grote delen van China en Centraal – Azië te hebben veroverd, met zijn ruiterij en gewiekste boogschutters meteen maar doorstootte naar Rusland en Oost-Europa totdat ze bij Boedapest het bloedige bijltje erbij neergooiden. Tot onuitsprekelijke opluchting van de Europese vorsten die al visioenen kregen van een Mongools imperium tot aan de Noordzee. Want de ridderschap in onze contreien zou absoluut geen partij zijn geweest voor de Tataren, zoals ze wel werden genoemd.
Het Mongoolse rijk was in korte tijd zo omvangrijk geworden dat de Perzische en Russische gebieden werden geregeerd door onderkoningen. De bestuurlijke samenhang die zo ontstond, maakte dat kooplieden betrekkelijk ongehinderd, relatief veilig, snel en voordelig konden reizen. Een voorwaarde voor zakendoen die van alle tijden is.
Ondanks deze ‘Mongoolse Vrede’ deden de zakenbroers er al bij al nog ruim drie jaar over voordat ze in de hoofdstad arriveerden. Welke cadeaus ze de Grote Khan presenteerden, weten we helaas niet. Leuke hebbedingetjes, ongetwijfeld want ze wisten zich toegang te verschaffen tot het hof. Maar Koeblai Khan bleek meer geïnteresseerd in hun kennis van wetenschap en religie. Dat leverde zoveel gesprekstof op dat de twee kooplieden pas na drie jaar vertrokken. Niet met lege handen maar met een officieel verzoek aan de paus om honderd geleerden en priesters te sturen. Verder bestelde de Khan bij de Polos een flesje olie uit de lamp van de kerk van het Heilig Graf te Jeruzalem, voor zijn vrouw die christin was. Met het verzoek aan de Polos dat goedje zelf te komen brengen. Toen de broers na vijftien jaar terugkeerden in Venetië, dachten ze thuis eerst met een stelletje oplichters van doen te hebben. Eenmaal overtuigd, mocht Francisco zijn zoon Marco zien die tijdens zijn afwezigheid was geboren.
In het voorjaar van 157O vertrok uit Venetië een galei naar het ‘Heilige Land’. Met aan boord vertegenwoordigers van het handelshuis Polo. Hun plan was: olie halen in het ‘Heilige Land’ en daarna met honderdtal wijze mannen zo vlug mogelijk over de Zijderoute doorreizen naar het hof van de Grote Khan. Maffeo kreeg dit keer niet alleen gezelschap van zijn boer Francisco. Maar ook van diens zoon: Marco Polo.
Dit is het tweede deel van een serie van negen over de Zijderoute. De serie is bedoeld als opmaat voor een symposium over de Zijderoute. Het symposium wordt dit najaar georganiseerd. Ter gelegenheid van het 15-jarig jubileum van 1-2 Think Logical.
Share your thoughts