Natte bedoening, natuurlijk, zo’n zondvloed. Maar het einde van de wereld is het niet. Zelfs de bewoners van de Aziatische kusten snappen dat. Telkens weer verdrinken er verschrikkelijk veel mensen maar net niet iedereen. Wat me wel altijd weer opvalt dat het de armste onder de armen zijn die dat overkomt. De rijken in die landen zijn zelden de pineut; die hebben een zwembad. Zo bezien is Noach, de bouwer van de Ark, typisch een elitair personage. Iemand die weet hoe je met natuurgeweld moet omgaan. Zodra het begint te regenen, stapt hij met z’n hele familie aan boord. Om net zolang te blijven drijven totdat het water zakt. Sommige mensen zien in Noach een watermanager maar dat lijkt me onjuist. Bij zoveel water valt er niks te beheren, zelfs niet door een koning. Noach is in essentie minder van het water en meer van het droge. Noach is een logistiek manager die er alleen voor moet zorgen dat leeuw en lam droge voeten houden. Vervoeren hoeft niet want ze kunnen toch nergens heen. De logistiek van Noach bestaat uit een apart soort enkele reis.
Op Noach, de film, was veel kritiek, vooraf. Zo circuleerde over dit cinematografische waterwerk de mening dat er een boodschap inzat. Op zichzelf niets mis mee, met boodschappen in films. Maar over deze rolprent werd beweerd dat elk levend wezen erin zou worden weggevaagd; opvarenden van de Ark incluis. Noach ook. Voor straf omdat hij een zuiplap is. Begrijp ik wel, met zoveel water om je heen verlang je al gauw naar een ander drupje. Zuiplap maar ook nog milieuactivist. Wat in de ogen van sommigen, begreep ik, zo mogelijk nog verwerpelijker is. Komt waarschijnlijk omdat die activisten niet ophouden het einde van de wereld te voorspellen – ons collectieve einde derhalve – terwijl een zuiplap het hoogstens op zijn eigen levenseinde kan hebben voorzien.
Volgens de maker van de film is zijn Noach ‘de minst Bijbelse Bijbelfilm aller tijden’. Klinkt flinker dan het lijkt want zondvloedverhalen komen voor in bijna alle culturen en religies. Deze wetenschap maakt het mogelijk anders naar dit verhaal te kijken dan als een klotsende vertolking van schuld en boete. In ieder geval voor de logistiek managers onder ons omdat het relaas over de Ark van Noach immers primair over logistiek gaat. En nu geen flauwe grappen maken over de huisvesting van de olifant en de muis maar door met schoongewassen ogen te kijken hoe logistiek in een fantasiewereld wordt verbeeld. Ook van ongerijmdheden kan je veel te leren. Bovendien schijnt de film best spannend te zijn. En een film over suspense logistiek is bij mijn weten, door Nederland Distributieland nooit vertoond.
Casper Jansen
Share your thoughts