De kiezer heeft gekozen. We weten alleen niet wat. Willen we nou liberaler of eerlijk en sociaal. Politieke analisten beleven hoogtijdagen; ze hebben allemaal gelijk, of ongelijk. Alsof je een gesprek met een opdrachtgever hebt, in een discotheek. Tussen het gestamp door vang je de woorden fiat en panda op. Daar maak je uit op dat hij met de gedachte speelt eindelijk zijn wagenpark te vernieuwen terwijl het hem te doen is om jouw advies inzake een bedrijfsdonatie aan het Wereld Natuurfonds.
Momenteel zijn de winnaars van de verkiezingen aan het onderhandelen. Van tevoren lieten ze weten, bereid te zijn elkaar wat te gunnen. Klinkt tof. Zouden we in het bedrijfsleven ook moeten doen; gewoon elkaar wat gunnen. Maar dan niet op z’n politieks. Want wat politici onder gunnen verstaan, is eigenlijk niets anders dan het sluiten van compromissen op een hoger, minder detaillistisch, beleidniveau. Een uitruil van ideologische strijdpunten. Politiek niets mis mee. Maar zo krijg je toch een beleidsketen waarvan de paarse kleur niet kan verbloemen dat de schakels onderling slecht vergelijkbaar zijn. Sterke en minder sterke schakels wisselen elkaar af. Met alle gevaren van dien. Niet toevallig spreken we van ‘rammelend beleid’.
Alleen al daarom, zou een logistieke expert grote moeite hebben met zo’n regeerakkoord, zo niet elk regeerakkoord. In een hechte logistieke keten mogen de afzonderlijke schakels onderling best van vorm, kleur of materiaal verschillen maar ze moeten wel dezelfde trekkracht kunnen weerstaan. En daar gaat het bij regeren niet zelden fout.Maar heus niet alleen daar. Ondernemers zeggen vaak dat de overheid, qua beleidsuitvoering, een voorbeeld aan ze zou moeten nemen. Toch zien we in de logistieke sector nog regelmatig dat bedrijven willens en wetens hun blik vernauwen en liever voor hun eigen schakel kiezen dan voor het grotere geheel.
Er kennelijk, net als het kiezersvolkje, gemakshalve vanuit gaande dat als de eigen keuze o.k. is, de rest vanzelf komt. Maar zo werkt het niet. Dan gedragen ondernemers zich teveel als kiezers die met een rood stipje hun eigen voorkeuren uitspreken en voor de rest mopperend afwachten wanneer het door compromissen verzwakte beleid vroeg of laat tot stilstand komt.
Echte ketenpartners kiezen niet maar beslissen. Beslissen voor de hele keten. Geen compromissen sluiten maar een logistiek akkoord.
Met zo’n samenwerkingsovereenkomst komen we vast en zeker sterker uit de crisis.
Casper Jansen.