Had filmproducent Albert ‘Cubby’ Broccoli ‘nee’ gezegd tegen ‘Dr. No’ dan was James Bond nu een heer op leeftijd. Met warme herinneringen aan de Koude Oorlog. Maar gelukkig liep het anders. Alhoewel niemand toen,in 1962, bij het begin van de filmopnamen voor ‘Dr. No’, kon bevroeden dat er een legende in de maak was. Het moest gewoon een spannende film worden over een geheimagent die staatsvijanden, als het zo uitkwam, een kopje kleiner mocht maken. ‘Mijn naam is Bond, James Bond’ zou uitgroeien tot de meest memorabele uitspraak uit de filmgeschiedenis. Gevolgd door ‘shaken, not stirred’. De meest geciteerde aanwijzing voor de minst gedronken cocktail. Zowel in het boek als de film ‘Casino Royale’ ontpopt Bond zich als een pietje precies als hij voorschrijft: 3 delen gin, 1 deel wodka en een half deel Kina Lillet. Kina wat? Schijnt een goudkleurig aperitief te zijn, op basis van wijn, zoete en bittere sinaasappels en grapefruitschillen, plus een vleug kinine. Lekker? Kenners, vinden de ‘Vesper’, vernoemd naar de dubbelagente die zo mooi is dat ze bang is niet serieus te worden genomen, eigenlijk minder een James Bond – drankje en meer een alcoholische versnapering voor Ian Fleming, de bedenker van de ‘spion die Engeland redde’.
Behalve op excentrieke mixjes was Ian Fleming verzot op vintage auto’s. Schreef zelfs een kinderboek over een opgekalefaterde auto die kan vliegen en scheten laten. Chitty Chitty Bang Bang. Of die eigenaardigheden de scenarioschrijvers daadwerkelijk inspireerden tot de stoet bizarre hybride vervoermiddelen, waarvan 007 zich bedient, behoort tot de laatste geheimen van de Bond – industrie. De schijn hebben ze in ieder geval tegen. Sterker nog, volgens mij gaan die films helemaal niet over spionage, ze brengen het woon – werkverkeer in beeld van ene James Bond; ietwat energieker dan dat van de gemiddelde forens. Te beginnen met de zilvergrijze Aston Martin, een auto zo begeerlijk dat alleen dure strafpleiters zich er eentje kunnen veroorloven. Vervolgens brengt de superspion in ruim twintig films met circa honderd uitzinnige vehikels een ode aan het vervoerswezen. Te land, ter zee en in de lucht. Onderwijl schietend met alles wat beweegt op alles dat beweegt.
Het aardige van die cinematografische fantasieën is dat het meestal echte innovaties zijn die de showroom nog net niet hebben bereikt. Interessant voor trendgevoelige transportmanagers. Kunnen ze zien wat de klant straks wil. Mooi argument om in werktijd naar ‘Skyfall’ te gaan! En bedenk dan dat voor de openingsscene – die 2 minuten duurt – 15 Audi A5’s, 15 Landrovers, 300 crewmembers en 500 lokale acteurs nodig waren. Een waar logistiek kunststuk.
Casper Jansen