Bier. Heerlijk, helder en lekker fris. Maar dat maakt bier nog niet tot frisdrank. In Rusland vonden ze van wel. Drankjes met slechts een paar procent alcohol, dat zijn geen gele rakkers maar alcoholische versnaperingen die overal tussendoor kunnen. Ga je naar de supermarkt, dan staat daar de bierpomp voor je klaar. Eigen flesje mee en tappen maar. Kreeg je onderweg naar je werk trek in iets pittigs dan haalde je een pint bij een straatstalletje of metrokiosk. Net zo voedzaam als een volkoren boterham.

 

‘De Bob zijn’ is daar dus een onbekend fenomeen. De buitenlander die voor een bedrijfspartijtje was uitgenodigd, en na veel bidden en smeken gedaan kreeg dat iemand na afloop de feestgangers alcoholvrij die feestgangers na huis zou rijden, geen alcohol dronk, kreeg de verzekering dat ‘de Boris’ genoegen zou nemen met een metertje bier. Zielig want bier zonder een scheut wodka is net zoiets als tegen de wind in plassen. Je wordt er wel nat van, maar niet echt vrolijk.

 

Lang stonden de Russen bekend als geweldige zuipschuiten. Zoals bij ons melk is daar wodka de nationale drank. Russische toeristen die in het Amsterdamse Van Gogh Museum oog in oog met ‘De Aardappeleters’ kwamen te staan, vroegen zich dikwijls verbijsterd af waarom iemand aardappelen zou willen eten als je er ook wodka van kan stoken. Stamt nog uit de communistische periode. Wodka was tijdens die rode dagen de beste kameraad van menigeen die het beu was nog langer de internationale mee te zingen. Veel verworpenen der aarde ontwaakten niet zelden in de goot of op een bankje in een stadspark. Dat was toen maar sommige gewoontes zijn hardnekkig.

 

De Russische regering besloot die nationale kater rigoureus de das om te doen en bracht bier warenwettechnisch onder het alcoholregime. Stalletje en supermarkten mogen van ‘avonds laat tot ’s morgens vroeg sinds kort geen alcohol, en dus geen bier, meer slijten. Een maatregel die vlijmend door de Russische ziel sneed. Dit was je reinste cultuurmoord; erger nog dan belasting betalen of verliezen met voetbal of ijshockey. Sommige deskundigen waarschuwden zelfs dat gedwongen abstinentie van het nationale relaxdrankje een gevaar voor de volksgezondheid zou opleveren.

 

Ook logistiek hadden we wel wat weerzin tegen de maatregel. Opeens moest er in de distributiecentra een extra alcohollicentie worden geregeld en een hek om het bier. En nog meer speciale documenten en stempels aangerukt en een sprinklerinstallatie boven de ‘alcoholsectie’; Voelt vreemd aan voor een vloeistof waarmee normaal de brandende dorst wordt geblust. Anders was je staatsgevaarlijk bezig.

Een hoop gedoe, gesjouw, passen en meten. Het is ons gelukkig op tijd gelukt. Daar is toen wel een biertje op gedronken. Behalve door mij want ik was de Boris.

 

Casper Jansen