Ziezo! De kop is eraf. Of beter: de kroon zit erop. De koning is ingehuldigd, rijksappel, scepter en rijkszwaard liggen weer in de brandkast en de republikeinen staan weer een poosje buiten de oranjekrijtlijnen. Zoals te doen gebruikelijk bij vorsten, werd ook over de eerste monarchale toespraak van Willem – Alexander de loftrompet gestoken. Deskundigen van allerlei kunne, drukten zich zo mogelijk nog correcter uit over de intenties en ambities van de nieuwe koning dan hijzelf al had gedaan. Van het ene moment op het andere werden hem kwaliteiten toegedicht die een week eerder nog onvermoed waren gebleven. Kwam zeker door die hermelijnen mantel. Boeiend tijdverdrijf overigens, dat duiden. Zo doen er nu niet één maar diverse versies van dezelfde toespraak de ronde. Elk ingekleurd door het persoonlijk wensdenken van de commentator. Nooit geweten dat er zoveel tinten oranje waren. Begrijp ook beter wat de koning bedoelde toen hij zei dat hij er voor iedereen wilde zijn.

 

Wat vooral warme gevoelens bezorgde, was zijn belangstelling voor het excellerend vermogen van zijn onderdanen. Sportend en ondernemend Nederland konden op zijn steun rekenen, beloofde hij bindend. En omdat goud, zilver en brons, en gelijkelijk gewaardeerde businessopdrachten, veelal in het buitenland worden gescoord, tekende zich een profiel af van een reislustige koopman-koning die bezielend leiding zou geven aan de ene handelsmissies na de andere. Dat hij zo wil werken voor zijn geld, sprak zakendoend Nederland wel aan. ‘Hij is een van ons’, hoorde ik een MKB-er enthousiast beweren.

Of de distantie tot de troon daadwerkelijk tot die proportie verkleind dient te worden, is de vraag. Voor je er erg in hebt, gaat het volk denken dat ze de gelijken van de koning zijn. Willem – Alexander hintte weliswaar in die richting tijdens dat strak geregisseerde pre-inhuldiging tv-interview. Toch denk ik dat het voorstel van André van Duin om hem voortaan te adresseren als ‘Willempie’ op het paleis niet op te veel bijval kan rekenen.

 

Omgeven als het is door glitter en exclusiviteit, werkt het vertoon van de kroon als een magneet. Op de buitenlandse pers, de vaderlandse roddel- en royaltybladen, maar ook op regeringen die het zonder een gekroonde schedel aan het hoofd moeten zien te rooien.

 

Koningen openen deuren die voor anderen gesloten blijven. Gouden kans voor Nederland ‘Supply Chain Land’. We zijn toch in de buurt. Tenslotte brengen wij de koning, zijn entourage en alle oranjegeschenken er ook heen.

 

Casper Jansen